Anu

W mitologii mezopotamskiej „Bóg-Niebo”, „ojciec wszystkich bogów”, bóg stojący na czele panteonu sumeryjskiego i babilońskiego. Do niego przybywały inne bóstwa jeśli groziły im niebezpieczeństwa (np. podczas potopu), jak również na skargi. Gwiazdy na niebie nazywano “żołnierzami Anu”, a zostały stworzony by zniszczyć niegodziwych.

Anu nigdy nie zstąpił na ziemię, a kiedy musiał stawić czoła smokowi chaosu Tiamat, zlecił to zadanie bogu słońca Bel–Mardukowi. Anu darzono szacunkiem i respektem pomimo, że uchylał się od obowiązków, a nowi bogowie musieli przyjmować jego imię by zyskać uznanie wśród sceptycznej społeczności.

Zobacz też: Babilońska mitologia, Gilgamesz, Stworzenia mit, Sumeryjska mitologia