Apulejusz (ok. 130 – ok. 180 r. n.e.)

Rzymski pisarz, filozof, retor i adwokat oraz kapłan Asklepiosa urodzony w Madaurze (Afryka Północna). Szacuje się, że urodził się ok. 125 – 130 r. n.e. i jako małym chłopcem mieszkał oraz pobierał nauki w Kartaginie. Apulejusz kształcił się w Atenach oraz wiele podróżował m.in. na Wschód, do Rzymu i do Grecji. Dzieła Apulejusza były niszczone przez średniowieczną inkwizycję, jednak do dziś zachowało cieszące się sporą popularnością dzieło: Metamorfozy albo Złoty osioł (Metamorphoseon seu de asino aureo libri). Dzieło to jest sprośną satyrą opisujące losy młodego mężczyzny przemienionego w osła będącego świadkiem różnych kaprysów ludzkich, nim bogini Izyda zwróciła mu postać człowieka. W środkowej części dzieła Apulejusz przedstawia swój kunszt satyryczny w opowieści o Kupidynie (Erosie) i Psyche.

Apulejusz w Afryce w miejscowości Oea (obecnie Trypolis) ożenił się z bogatą i starszą od niego wdową Pudentillą. Krewni wdowy oskarżyli go o uprawianie czarów w celu poślubienia młodej wdowy. Apulejusz w swojej obronie stworzył dzieło pt. Pro se de magia liber (Rozprawa o magii) – Apologia, sive Pro se ipso de magia liber. W mowie obronnej nie zaprzeczał zarzutom, lecz potwierdzał, że rzeczywiście tak zrobił, przedstawiając w tym czasie racjonalne (niemagiczne) wyjaśnienie swojego postępowania. Dzięki swojej obronie w Kartaginie objął stanowisko kapłana kultu cesarza na całą Afrykę oraz wystawiono mu posąg. Umarł po 170 r. n.e.

Zobacz też: Izyda