Artemida

Grecka bogini łowów, zwierząt, lasów, gór i roślinności, często nazywano ją wielką łowczynią. Artemida była córką Zeusa i Leto oraz siostrą bliźniaczką Apollina; bogini urodziła się na wyspie Delos. Do jej atrybutów należał łuk, strzały i kołczan, natomiast zwierzęciem łania. Artemida początkowo była frygijską boginią przyrody, a jej kult przejęli greccy osadnicy. Na obszarach rolnych była czczona przez arktoi (czyli “niedźwiedzie dziewice”), które aby oddać cześć bogini upuszczały krew z gardeł ofiar (samców). Przedstawiana była jako kobieta o wielu piersiach jako bogini płodności i księżyca, która niosła pomoc rodzącym kobietom. Natomiast jako bogini łowów przedstawiana ją jako młodą dziewczynę z łukiem i strzałami. Często Artemida w towarzystwie wiernych nimf przechadzała się pod osłoną nocy po górskich dolinach, kotlinach oraz gajach i lasach. Czasami Artemida nosiła maskę gorgony (analogicznie jak Atena) i spojrzeniem zamieniała mężczyzn w kamień.

Wśród mitów o Artemidzie znajduje się mit z Akteonem, który podkreślał naturę “dziewiczej” łowczyni. W micie myśliwy Akteon podglądał nagą Artemidę podczas kąpieli. Gdy bogini go spostrzegła, w złości zmieniła go w jelenia, a jego własne psy rozszarpały go żywcem.

“Dziewiczość” Artemidy traktowane jest z pojęciem parthens czyli “niezamężna”. Artemida urodziła pięćdziesiąt córek śpiącemu Edymionowi i dalej pozostała “dziewicą”. W Azji Mniejszej za jedną z postaci Artemidy uważano Afrodytę, choć ta jako symbol zmysłowej miłości nie miała wpływu na nią. Artemidę identyfikowano z rzymską boginią Dianą oraz z Hekate i Selene.

Zobacz też: Akteon, Diana, Dziewictwo, Grecka mitologia