Atena
Grecka bogini mądrości, sztuki, pokoju i wojny, patronka rzeźbiarzy, architektów i tkaczy, a jej symbolem była sowa. W mitologii jej narodziny nie należały do zwyczajnych, ponieważ wyskoczyła jako dorosła i uzbrojona z głowy (umysłu) Zeusa. Przy jej narodzinach pomógł Hefajstos, który przeciął głowę Zeusa za pomocą topora. Atena najpierw uchodziła za boginię burz, w późniejszym czasie w Grecji przyjęła dwie role: Promachos czyli „prowadzącej do walki” oraz Ergane czyli „pracującej kobiety”. Była to surowa i niedostępna dziewica, postawy olbrzymiej, wielkiej siły i niezłomnego hartu. Nie zaznała szczęścia w miłości, po tym jak odrzuciła Hefajstosa miała za złe Afrodycie, że go poślubiła. Ubiegała się o miano najpiękniejszej wraz z Afrodytą i Herą, lecz gdy Parys jej nie wybrał, zaczęła wspierać Odyseusza w podróży do domu. Uczeni i filozofowie widzieli w niej swoją patronkę, ale potępiali jej zamiłowanie do wojny. Natomiast Atena nosiła zbroję tylko po to, żeby bronić słusznej sprawy i miast napadniętych zdradziecko. Gałąź z poświęconego jej drzewa oliwnego stała się symbolem zgody między zwaśnionymi. Była okrutna i wojownicza, jednakże chroniła odważnych, np. podczas walki z Gorgonami prowadziła ramię Perseusza oraz ofiarowała mu lustrzaną tarczę, dzięki której udało mu się zabić Meduzę.
Atenie dawano wiele przydomków ze względu na jej rozliczne zajęcia:
- Ergane – czyli Pracownicą
- Polias – czyli Patronką Miast
- Promachos – czyli Panią Zastępów
- Pallas – czyli Panną „urodziwą i świetnego rodu pannę zowie się u Hellenów: pallas”
- Partenos – Dziewica, której Atenie-Dziewicy zbudowano w Atenach świątynię
Była opiekunką miast, m.in. Aten i Sparty. Jej rzymskim odpowiednikiem jest Minerwa.
Zobacz też: Afrodyta, Grecka mitologia, Homer