Baldur

Syn Odyna i bogini Frigg, nazywany również “Pięknym” bądź “Krwawiącym Bogiem”, symbolizował dobro, piękno i mądrość, ulubieniec wszystkich bogów. Baldur jest północno-europejską wersją umierającego i odradzającego się bóstwa, na podobieństwo Adonisa, Attisa, Tammuza czy Chrystusa. Frigg nakazała złożyć przysięgę od wszystkiego co żyje na ziemi, że nie zrobi żadnej szkody swojemu synowi Baldurowi, ale nie wymogła takiego przyrzeczenia na jemiole. Fakt ten wykorzystał Loki, który kazał  Hodurowi (ślepy brat Baldura) rzucić gałęzią jemioły. Jemioła zabiła Baldura, który trafił do więzienia Hel, władczyni krainy zmarłych. Odyn wysłał do Hel boga Hermoda, by ten błagał o uwolnienie Baldura z jej królestwa zmarłych. Hel zgodziła się uwolnić Baldura jeśli wszystko, co istnieje na świecie, zapłacze z powodu jego odejścia. Tego warunku nie spełnił Loki, za co został skazany na przykucie do skały przez pozostałych bogów, a na jego twarz padał jad węża. Zgodnie z legendą podczas Ragnarok Baldur zostanie wskrzeszony.

Zobacz też: Achillesa pięta, Jemioła, Nordycka mitologia, Umierający bogowie