Beltane

Święto celtyckie nazywane również święto majowe należało do świąt ognia. Beltane było obchodzone do XVIII wieku w szkockich górach, a pod koniec nie było w niej ofiar z ludzi. Podczas obchodów był zapalany tein eigin, który później był zanoszony do każdego domu by rozpalić nim w palenisku, gdzie się palił przez cały rok, zaś ogień ze starego roku gaszono dzień wcześniej.

Po wygaszeniu starych ogni, ludzie nocą szli pobliskie święte wzgórze, grając na instrumentach, by odstraszyć złe duchy. Świtem niezamężne dziewczęta przemywały rosą twarz, podczas gdy młodzi mężczyźni rozpalali ogień pocierając drewno (idealnie jeśli ogień zapalił się wraz ze wschodem słońca). Następnie rozpalano ogniska wokół których tańczyli młodzi. W Szkocji i Walii uważano, że trzy skoki przez ogień zapewnia dobre plony.

Później łamano ciasto Beltane, a jego kawałki składano w ofierze duchom opiekującym się końmi, owocami i bydłem. Następnie zanoszono ogień do domów, a nad drzwiami dawano krzyże z jarzębiny i jałowca, które miały odpędzać złe duchy. Po czym rozpalano więcej ognisk i wprowadzano w nie bydło by chronić je przed zarazą.

Podobne święta ognia odbywały się na całym świecie i czasem były one w w dniu majowego święta.

Zobacz też: Agni, Bel, Hallowe’en, Ognia święta, Samhain