Bies

Zły duch lub demon w słowiańskiej mitologii. Bies potrafił wniknąć w człowieka i kierować jego poczynaniami, w tym nakłonić do samobójstwa. Powstało określenie „zbiesiony” określający osobę będącą pod wpływem złego. Bies przebywał w lasach i puszczach, rzadziej na bagnach, gdzie strzegł skarbów ukrytych w ziemi. Opisywano go jako masywnego czworonożnego potwora porośniętego futrem i z głową z licznymi rogami (podobnych do jelenia). Znane był głównie z niszczenia pól i pożerania trzody. Wraz z czartem obwiniany był o wszelkie plagi i niedogodności, w tym zsyłania chorób. Termin bies oznacza „powodujący strach, przerażenie”. Często był mylony z czartem, a po przyjęciu chrześcijaństwa stał się synonimem diabła.

Zobacz też: Czart, Demon, Diabeł, Słowiańska mitologia, Porównanie biesa i czarta