Brutus Trojański

Pierwszy król brytyjski i protoplasta Brytów, uważany za prawnuka lub wnuka Eneasza oraz za przodka króla Artura, znany był też jako Brutus z Troi (Brut). Będąc nastolatkiem przypadkowo zabił ojca w czasie polowania. Udał się z Italii do Grecji, gdzie w świątyni Diany miał proroczy sen by wyzwolić Trojan z niewoli i udać się z nimi do Brytanii. Został przywódcą zbuntowanych niewolników trojańskich i udał się z nimi do zamieszkałego przez olbrzymy Albionu. Pokonał armię olbrzymów, a ich dowódców Goga i Mogaga uwięził by mu służyli. Według podań Geoffrey of Monmouth był to jeden olbrzym Gogmagog, który został wrzucony do morza przez Corineusa (zastępca Brutusa). Założył Nową Troję (Troynovante lub Troia Nova: Trinovatium), późniejszy Londyn. Niektórzy uważają, że Brutus Trojański mógł być spokrewniony z Partholanem, który był przywódcą jednej z inwazji iryjskich (irlandzka mitologia) oraz został wygnany z kraju za ojcobójstwo.

Zobacz też: Eneasz, Geoffrey of Monmouth