Dzięcioł

Ptak, który przez długi okres uchodził za zaklinacza deszczu oraz strażnika drzew. We Włoszech panowało przekonanie, że stuknie dzięcioła zwiastowało deszcz. W Babilonii dzięcioł był nazywany “toporem Isztar“. W Grecji podobno zasiadywał na tronie Zeusa, sądzono, że był ptakiem wyroczni oraz łączono go z kultem płodności. W greckiej mitologii jest opisane jak Celeus (“zielony dzięcioł”) chciał ukraść miód, którym karmiona w dzieciństwie Zeusa, za ten występek został przemieniony w zielonego dzięcioła. Kult płodności mógł być wynikiem sposobu zdobywania pożywienia. We francuskich opowieściach dzięcioł odmówił Bogu pomocy podczas dzieła stworzenia. Ptaki miały robić miejsca na wodę, tj. jeziora, stawy, morza. Dzięcioł jednak bał się zabrudzić swoje pióra, za co został ukarany. Miał od tej pory szukać pożywienia w drzewach oraz pić wyłącznie deszczówkę.

Zobacz też: Zaklinanie deszczu