Fatum

Fatum oznaczało zły los i było personifikacja nieuchronnego, nieodwracalnego losu, a także nieodwołalną wolą bogów, na którą nikt nie ma wpływu. Fatum ciążące nad człowiekiem ograniczało ramy jego wolnej woli, kierując skutki działań w tylko jednym zgubnym kierunku. Fatum było bezpośrednią przyczyną jego końcowej klęski i tragedii.

Homer przedstawia mojry jako los każdego człowieka, natomiast Hezjod w Teogonii przedstawia je jako trzy boginie będące córkami Nocy: Kloto, Lachesis oraz Atropos. Kloto przędła nić życia, Lachesis uosabiała szansą lub szczęście, natomiast Atropos wyznaczała kres życia każdego z ludzi, a kiedy nadchodził ich czas, przecinała nić swoimi nożycami. Często z tymi trzema boginiami pojawia się pojęcie nemezis, które z początku oznaczało równowagę moralną. Człowiek mógł wpaść w niełaską bogów jeśli naruszył zasady moralne (boski gniew) lub zbyt dobrze wiodło mu się życiu (boska zazdrość). Wtedy bogowie wysyłali boginię zemsty Nemezis, która zsyłała śmierć lub nieszczęście na wybraną osobę. W mitologii nordyckiej podobną funkcję pełniły norny.

Zobacz też: Grecka mitologia, Norny