Fionn Mac Cumhail
Legendarny irlandzki wojownik z III wieku, którego po zamordowaniu ojca Cumhal matka Muirne oddała w wychowanie kapłance druidów Bodhmall. Fionn Mac Cumhail posiadał zdolność jasnowidzenia, którą zdobył podczas przyrządzania łososia mądrości. Gotując przebił bliznę łososia, czym sparzył sobie kciuk, do którego przykleił się kawałek skóry łososia. Ssąc bolący palec Fionn wchłonął mądrość łososia. Istnieje też mniej znana wersja, według której ssał palec po przytrzaśnięciu go przez wrota czarodziejskiej góry. Jego syn Osjan żył podobno przez trzy wieki w Krainie Młodości Tir nan Og. Fionn był przywódcą wojowników Fianna (bądź Fenian), do której przyjmowano po trudnych testach odwagi, wiedzy i sprawności fizycznej. Fionn posiadał siedmiomilowe buty dzięki którym mógł bez przeszkód przekraczać góry. Natomiast historia o tym jak Grainne uciekła z Diarmuidem, których Fionn tropił i zabił Diarmuida dało początek historii o Tristanie i Izoldzie. Według legendy Fionn Mac Cumhail zbudował Groblę Olbrzyma, po której miał przejść suchą nogą do Szkocji.Kiedyś wyrwał z ziemi część Irlandii, by rzucić nią w swojego przeciwnika, lecz nie trafił a i kawał ziemi stał się Wyspą Man, zaś w miejscu skąd wyrwał ziemię powstało jezioro Lough Neagh. Kiedy jego Fiannanie (Fenianie) przegrali pod Gabhra, Fionn został zabrany do innego świata i trwa we śnie jak król Artur.
Zobacz też: Irlandzka mitologia, Osjan