Geb

Egipski bóg Ziemi oraz mitologiczny członek Wielkiej Enneady z Heliopolis. Geb był synem boga powietrza – Szu i bogini uosabiającej wilgoć – Tefnut. Bóg Ziemi był bratem i mężem Nut, oraz ojcem czterech bogów systemu – Ozyrysa, Seta, Izydy i Neftydy. Geb i Nut razem tworzyli trwałą granicę między pierwotnymi wodami, a nowo stworzonym światem. Imię początkowo błędnie odczytywano jako Seb. Geba kojarzono z roślinnością, uzdrawianiem, ze światem podziemnym i rodziną królewską, a jego atrybutem była gęś. Wierzono, że śmiech Geba wywołał trzęsienia ziemi i że pozwolił on rosnąć uprawom. Uważano go za pana oraz ojca węży i skorpionów, a w niektórych podaniach był ojcem mitologicznego węża Nehebkau. W grecko-rzymskim Egipcie Geb był utożsamiany z greckim bogiem Kronosem.

Bogini Nut otrzymała od swojego ojca zakaz łączenia się ze swoim bratem, Gebem, we wszystkie dni roku egipskiego (360 dni). Thot, pokonując Chonsu (księżyc), stworzył pięć dodatkowych dni, w trakcie których bogini poczęła swoje dzieci.

Zobacz też: Egipska mitologia, Nut