Glastonbury

Niewielkie senne miasto w Wielkiej Brytanii, położone w hrabstwie Somerset nazywane „najświętszą ziemią w Anglii”, celtycką Ynys Witrin („wyspa ze szkła”) lub Ynys Avallon („wyspa jabłek”). Wioska istniała nim Rzym obiął panowanie na terenach Angielskich, mieściła się pod wzgórzem Glastonbury Tor pośród bagien (teren osuszono w średniowieczu). Według podał na szczycie wzgórza mieścił się pałac walijskiego boga „tamtego świata” Gwyn ap Nudd. W VII wieku walijski pustelnik św. Collen odmówił czczenia boga ucztą, a następnie pokropił święconą wodą wzgórze, co doprowadziło do zniknięcia zamku z jego mieszkańcami. Później w tym miejscu powstała kaplica św. Michała. Istnieje wiele teorii odnośnie wzgórza Tor i terenów przyległych. Niektórzy uważają, że Tor jest sztucznym wzgórzem, zaś ścieżki po zboczach tworzyły labirynt, który miał być wykorzystywany w obrzędach inicjacji. Natomiast dla innych wokół wzgórza znajduje się „wyrzeźbiony ” w krajobrazie zodiak, na przestrzeni trzystu mil, a olbrzymie figury odkryła rzeźbiarka Katherine Maltwood w 1929r. Miasto jest związane z liniami mocy energetycznych (ang. ley lines), które według jej zwolenników tworzą Glastonbury, Stonehenge i Avebury.

Miejsce to jest głównie utożsamiany z wprowadzeniem chrześcijaństwa na Wyspach Brytyjskich. Według legendy Józef z Arymatei przybył do Glastonbury ze Świętym Graalem i powstał tam pierwszy kościół, który miał być schronieniem dla Świętego Graala. Józef z Arymatei w mieście zasadził swą laskę, z której zakwitła jako cierniowe drzewo bądź przy wysiadaniu z łodzi uderzył swoim kosturem w ziemię, która nagle cudownie zakwitła jako Glastonbury Thorn (Cierń z Glastonbury).

Mnisi z Glastonbury podobno w 1191r. znaleźli na terenie opactwa grób Artura i Ginewry, lecz szczątki zaginęły podczas okresu Reformacji w Anglii. Według niektórych wersjach legendy o Królu Arturze Glastonbury jest legendarną wyspą Avalon. Inne wersje legendy twierdzą, iż Glastonbury było miejscem, w które udał się Lancelot po śmierci Artura.

Zobacz też: Arturiański mit, Chrześcijaństwo, Józef z Arymatei