Gwyn ap Nudd

W mitologii walijskiej syn Nudda, król Tylwyth Teg, władca zaświatów Annwn (Annwfn, czyt. Annun) oraz przywódca Dzikiego Gonu. Gwyn ap Nudd (przestarzała pisownia Gwynn ap Nudd) w starowalijskich tekstach uchodził za boga wojny. Imię jego oznacza „Gwyn, syn Nudda” i opisywany jest jako wielki wojownik z poczerniałą twarzą. Siedziba Gwyn ap Nudda miała znajdować się w Glastonbury Tor.

Gwyn ap Nudd (Gwayn ap Nudd) w opowieści arturiańskiej Culhwch i Olwen uprowadza Creiddylad, narzeczoną Gwythyra ap Greidawla. Doprowadziło to do zaciętej bitwy między nimi. Po interwencji Arthura Gwyn i Gwythr zgodzili się walczyć o Creiddylad każdego maja, aż do Dnia Sądu. Wojownik, który zwycięży zdobywa dziewczynę. Wojna uosabiała walkę lata z zimą. W innym miejscu powieści jest wzmianka, że Gwyn został umieszczony nad potomstwem diabłów w Annwn, aby nie zniszczyli obecnej rasy.

Gwyn ap Nudd pojawia się w świcie Arthura podczas zadania dotyczącego odzyskania grzebienia i nożyczek z głowy złośliwego dzika, Twrcha Trwytha.

Z biegiem czasu rola Gwyna zmniejszyła się, a w późniejszym folklorze był uważany za króla Tylwyth Teg, wróżek z walijskiej tradycji. Według podań z XIV wieku walijscy wróżbici prosili go o pozwolenie wejścia do lasów.

Gwyn ap Nudd jest często kojarzony z Dzikim Łowem, w roli podobnej do Wodena czy Herne’a Łowcy. Jako przywódca Dzikiego Gonu, w którym prowadzi stado nadprzyrodzonych psów znanych jako Cŵn Annwn, które zbierają ludzkie dusze. W walijskim folklorze usłyszenie ujadania psów Gwyna było zwiastunem nieuchronnej śmierci w rodzinie. W Dialogu z Czarnej Księgi Carmarthen Gwynowi towarzyszy pies Dormarth (Dormarch) o rumianym nosie.

Często przyrównuje się Gwyna ap Nudda z irlandzkim bohaterem Fionnem mac Cumhailem.

Zobacz też: Dzikie łowy, Nuadu