Hallowe’en (Święto zmarłych)

Hallowe’en (Allhallow Even) przepada na 31 października czyli w wigilię Wszystkich Świętych (Allhallows’ Day). Hallowe’en, w przeciwieństwie do świąt majowych, oznacza powrót zimy, czasu ciemności, chaosu i śmierci. Tylko pozornie wpisują się w tradycję chrześcijańską, ponieważ wyraźnie widać ich pogańskie korzenie. Podczas tego święta dzieci przebierają się m.in. za wiedźmy i chodzą po damach, grają w „wyławianie jabłek” oraz noszą lampiony z głów dyni, gdzie są powycinane oczodoły. Obecnie używa się zwrotu Halloween.

Pierwotnie Hallowe’en było celtyckim świętem zmarłych, Samhain (podobne do rzymskich Saturnaliów) i było przeciwieństwem majowych Beltane. Hallowe’en był początkiem roku celtyckiego kiedy to pasterze zaganiali stada do zagród. Na wyspie Man (na Morzu Irlandzkim) dzień 1 listopada był pierwszym dniem roku jakiś wiek temu. W Irlandii w wigilię Samkain rozniecano nowy ogień, a następnie tym ogniem rozpalano pozostałe ognie w kraju. Na terenach Walii i Szkocji powszechne było rozpalanie ognisk, zupełnie jak podczas Beltane. W Wielkiej Brytanii obecnie obchodzi się Noc Guya Fawkesa w 5 listopada podczas którego w całym kraju podpala się kukły człowieka, który próbował wysadzić parlament w 1605 r., niestety tak św. Samkain wygląda obecnie.

Podczas Hallowe’en wróżono i przepowiadano losy ludzi w nowym roku. Podczas tego dnia powracały dusze zmarłych by ogrzać się przy kominku. I tak jak podczas majowych świąt wszystkie czarodziejskie istoty, duszki i wiedzmy są w psotnym nastroju, przypuszczalnie dlatego, że zbliżała się ciemna (smutna) pora roku, a samo Hallowe’en było wesołym świętem.

Zobacz też: Beltane, Ognia święta, Majowe święta, Samhain