Mity i legendy

Mity, legendy i wierzenia z całego świata

Grecka mitologia

Harpie

Boginie burzy porywające dzieci i dusze, a także uosabiające gwałtowne porywy wiatru. Nazywane były „niszczycielkami”, były szybsze od ptaków i wiatru. Przed pojawieniem się Ateny pełniły rolę niszczycielek, rola ta później przypadła Atenie. Harpie były skrzydlatymi potworami z rozpuszczonymi długimi włosami i uchodziły za córki Taumasa i Okeanidy Elektry. Według innych źródeł potwory te powstały ze związku Trytona i Echidny (tak samo jak Chimera, Cerber i Hydra). Do harpii, według Hezjoda, należały Podagre (jak podaje Homer) oraz Aello i Okypete. Hezjod w Teogonia opisuje harpie jako „pięknowłose” stworzenia. Obraz tej istoty jako brzydkiej, uskrzydlonej kobiety-ptaka powstał znacznie później, wskutek mylenia ich z syrenami. Rzymscy i bizantyjscy pisarze utrwalili ten wizerunek. Wergiliusz w Eneidzie opisuje je jako istoty z twarzą wiedźmy oraz z ostrymi szponami. Pomimo, że były odporne na ciosy, to ich słabością był niezaspokojony apetyt. Pożerały wszystko podczas uczt, po których zostawał obrzydliwie brudny stół.

Harpie na rozkaz Zeusa porwały trzy córki Pandareosa i przekazały je eryniom, które kazały cierpieć dziewczętom z powodu grzechów ojca. Harpie często torturowały dusze złych ludzi w Tartarze, były złośliwe, okrutne i brutalne.

Z harpiami miał do czynienia Jazon i Argonauci podczas wizyty u Fineusa (król Tracji), który posiadał zdolność przepowiadania przyszłości w bardzo dokładny sposób. Rozgniewany Zeus postanowił go ukarać za wyjawianie wielu tajemnic. Umieścił króla na wyspie obfitującej w pożywienie, jednak Fineus mógł się posilić, ponieważ został wcześniej oślepiony. Inna z wersji mowi o tym, że za każdym razem, kiedy brał jedzenie do ust, przybywały harpie i wydrapywały mu je z ręki. Prawdopodobnie synowie Boreasza: Kalais i Zetes wygnali je na wyspę Stofady. Za wstawiennictwem Iris (posłanka Hery) zostały oszczędzone, pod warunkiem, że przestaną nękać Fineusa. Okypete się zgodziła, Aello wybrała śmierć przez utonięcie w rzece peloponeskiej Tygrys (nazywanej później również Harpys). Nie wiadomo co stało się z Podagre.

Zobacz też: Grecka mitologia, Jazon