Jormungand
W nordyckiej mitologii gigantyczny wąż morski, który swym ciałem oplatał świat ludzi, był postrachem mórz i oceanów. Jormungand był jednym z trzech dzieci boga ognia i oszustw Lokiego i gigantki Angerbody z Żelaznego Lasu (Yrnvid). Do rodzeństwa Jormunganda należeli: bogini śmierci Hel i wielki wilk Fenrir. Gdy Odyn dowiedział się o dzieciach Lokiego, kazał je porwać. Jormungand został wrzucony do oceanu otaczającego Midgard (kraina ludzi) w nadziei, że fale zabiją potwora. Wąż urósł w głębinach do tego stopnia, że był w stanie otoczyć Ziemię i chwycić własny ogon (Uroboros). Często nazywano go również Midgardsormem czyli „Wężem Midgardu”.
Jormungand posiadał śmiertelnego wroga, którym był Thor. Znane są trzy mity opisujące spotkania Thora z Jörmungandrem:
- Pewnego razu Thor z towarzyszami odwiedzał krainę gigantów – Utgard (Jotunheiman), gdzie trafiają do twierdzy króla Utgarda-Lokiego (znanego jako Skymir). Król nakazał Thorowi przejść serię prób, by udowodnił swą siłę. Jedno z zadań polegało na podniesienie z ziemi królewskiego kota. Bóg gromów nie podołał wyzwaniu. Jak się okazało władca olbrzymów za pomocą magicznych mocy za kota podstawił Jormunganda. Skymir był pod wrażeniem dokonań Thora, jednak ten nie przyjął gratulacji.
- Thor wybrał się na ryby z olbrzym Hymirem, ale za przynętę użył łeb wołu, który nabił na hak. W pewnym momencie potężne szarpnięcie omal nie wyrwało Thorowi wędki z rąk. Bóg piorunów się nie poddał i wyłowił wściekłego Jormunganda, który tryskał trucizną i krwią. Thot miał zabić gada swym młotem, ale Hymir, przerażony rozmiarami bestii, przeciął sztyletem żyłkę i pozwolił uciec wężowi do wody. We wcześniejszych wersjach mitu Thor z powodzeniem łapie i zabija węża
- W czasie zmierzchu bogów (Ragnarok) Jormungand wyłoni się z oceanu i zacznie wypluwać jad, który zatruje ziemię i niebo. Walkę z wężem na równinie Vigrid podejmie bóg piorunów Thor. W czasie morderczej walki Thor zada śmiertelny cios Jormungandowi, jednak zostanie otruty jego jadem. Po zatruciu bóg będzie wstanie przejść dziewięć kroków nim umrze. W niektórych wersjach podczas Ragnaroku Jormungand stanie się smokiem.
Węża cechowała niezwykła siła, wytrzymałość, refleks oraz zdolność do regeneracji. Jormungandowi brakowało jednak intelektu. Wąż był żarłocznym potworem, którego bali się wszyscy wypływający na głębokie wody. Jego jad zatruwał pień pradawnego jesionu Yggdrasila i był jedną z przyczyn istnienia zła na świecie. Alternatywne nazwy: Jormungandr, Jörmungand, Jörmungandr, Jǫrmungandr, Midgardsorm, Midhgardhsormr, Midgardsorme, Midgårdsormen, Miðgarðsormr.
Jormungand jest uważany za pierwowzór wszystkich innych smoków, które pojawiają się w mitologii nordyckiej. Podobne do niego stworzenia można spotkać w innych mitologiach, np. biblijny Lewiatan czy starogrecki wąż pożerający własny ogon – Uroboros.