Kupała

Rosyjski bóg wody, którego nazwa wywodziła się od kupat (czyli „kąpać się”) był czczony wśród pogańskich Słowian. Pośród podań ludowych jest wzmianka o „martwej wodzie” oraz „żywej wodzie”, które posiadały cudowne właściwości. Kupała był również bogiem miłości i płodności. Podczas świętej nocy Kupały wrzucano do wody wianki zrobione z kwiatów, a także palono ogniska. Zupełnie jak w celtyckim święcie Beltane ludzie tańczyli przy ogniskach oraz przeskakiwali przez płomienie by oczyścić się z grzechów. Kukła Kupały wykonana ze słomy i przestrajana ozdobami i wstążkami była niesiona przez procesję do świętej rzeki, gdzie była topiona. Istniały regiony gdzie kukła była palona w świętym ogniu.

Podczas nocy kupały młode dziewczęta i młodzi chłopcy poszukiwali na mokradłach kwiatu paproci, który był wróżbą pomyślnego losu. Legendy o kwiecie paproci (zwanym również perunowym kwiatem) wspomina o ludziach, którzy błądzili po lasach i mokradłach próbowali odnaleźć magiczny kwiat paproci, który obdarzał bogactwem, siłą i mądrością. Kwiat ten był widzialny tylko przez krótki czas (okamgnieniu).

Zobacz też: Jaryło, Słowiańska mitologia