Linga (Lingam)

Jeden z dwunastu symboli boga Siwy, dotyczący metafizyki hinduizmu. Linga w tekstach jest przedstawiana jako Pierwotne Kosmiczne Jajo, z którego powstaje cały wszechświat i wszystkie stworzenia. Lingam czasami kojarzono oraz tłumaczono jako „fallus”, chociaż wielu zaprzecza, że reprezentuje on męski organ. Wyobrażenie lingamu jako fallusa pochodzi od skojarzeń chrześcijańskich badaczy kultury indyjskiej, natomiast słowo pochodzi od znaczeń: „znak”, „emblemat”, „przejaw”, „symbol”, „pieczęć”, „stworzenie”. Linga przedstawiać ma kształt geometryczny super-przestrzeni, w której znajduje się cały fizyczny kosmos. W Indiach pojawia się jako filar z półkolistym zakończeniem, często ustawiony w basenie nazywanym joni (potocznie tłumaczone jako „pochwa” bądź „łono”). Osoby pragnące mieć dzieci lub zbierać obfite plony, składają mu ofiary. W niektórych regionach linga jest cylindrem świadczącym o niematerialności i bezpostaciowości boga. W domach za lingamy do celów kultowych używa się naturalnych otoczaków o elipsoidalnym i symetrycznym kształcie, które zostały znalezione w indyjskich rzekach uważanych za święte. Kształt ten ma obrazować początkowy wszechświat przed ekspansją i rozszerzaniem. Wyznawcy Siwy mogą nosić ze sobą linga (forma okrągłego przedmiotu) dowodzący, że bóg nie posiada formy. Lingam jest uważany za amulet zapewniający szczęście i powodzenie życiowe, jest dlatego symbolem kosmicznego stworzenia i odnowy życia, nie będąca wyłącznie symbolem męskiej płci. Linga to męska siła twórcza, zupełnie jak joni, która jest żeńską siłą. Lingam według indyjskiego eposu „Mahabharata” to ciało wędrującej duszy oraz kształt pod jakim  dusza wędruje pomiędzy kolejnymi wcieleniami.

Zobacz też: Hinduizm, Joni, Siwa, Tantry