Mabon

Celtycki bóg, “Syn Światła” (lub “Wielki Syn”) tajemniczej Matki Wszechrzeczy, stanowił łącznik między ludźmi a wyższymi mocami. Mabon został poświęcony dla ludzkości poprzez zamknięcie w podziemnym świecie jako symbol umierającego i odradzającego się boga urodzaju. “Syn Światła” był identyfikowany z Apollem, Angusem Mac Ogiem, Maponosem, Belem czy Chrystusem. W walijskiej mitologii Mabon był synem bogini Modron, zostało on uwięziony w Gloucester, gdy miał trzy dni. Utożsamiany z bohaterem Pryderi fab Pwyll i arturiańską postacią Mabon fab Mellt.

Wśród zadań jakich podjął się król Artur było uwolnienia Mabona, który jest kluczową postacią w polowaniu na dzika Twrch Trwyth. Tylko Mabon potrafił okiełznać psa Drudwyna potrzebnemu Culhwchowi (kuzyn Artura) w zdobyciu ręki Olwen. Jedynie Drudwyn mógł wytropić dzika Twrch Trwytha. W walijskim poemacie Peiryan Vaban (ok. VI w.) czarownik Merlin wzywał Mabona, by ten pomścił klęskę Artura oraz jego wygnanie do lasu Celydon (mieszczącego się na “tamtym świecie”) po bitwie pod Arderydd. W późniejszych wersjach legendy Merlin był Mabonem (“Synem Światła”), który zostaje wypędzony ciemność, by powstać niczym słońce.

Termin “mabinogi” (mn. mabinogion) to średniowieczny rodzaj opowieści. Nazwa ta pochodzi od słowa mab czyli młodość i początkowo mogła dotyczyć “opowieści o młodzieńcu” zawierająca opis młodzieńczych czynów bogów i ich potomków. Dla wielu badaczy nazwa wywodzi się od imienia celtyckiego bóstwa Mabona (Maponosa, Maponusa). Z biegiem czasu zaczęto określać tym terminem opowieści o bohaterach.

Zobacz też: Angus Mac Og, Apollo, Bel, Celtycka mitologia, Mabinogion, Merlin, Walijska mitologia