Moloch

Semicki bóg ognia czczony głównie w Tyrze i Kartaginie, nazywany również Molekiem, często utożsamiany ze składania ofiar z dzieci. W tekstach rzymskiego pisarza jest wzmianka, że w Kartaginie był oblany z brązu posążek bożka (tzw. idol), gdzie na jego wyciągniętych ramionach kładziono dzieci, które spadały w rozpalony poniżej ogień. W fenickich tekstach Ras Szamra (ok. XIV w. p.n.e.) nie ma wzmianki o składaniu dzieci w ofierze. Istnieje teoria, że Moloch nie było to imię boga, lecz nazwa rytuału. Jahwe nakazał Abrahamowi złożyć syna Izaaka w ofierze, lecz w ostatniej chwili ocalił chłopca, a zamiast niego spalono barana. Salomon wprowadzając ten kult do Izraela wzniósł ołtarz Milkomowi, „ohydzie Ammonitów” (1Księga Królewska 11,5). Za rządów Achaza i Manassesa palono żywcem dzieci w Tofet w dolinie Ben-Hinnom nazywaną Doliną Gehenny (Księga Jeremiasza 7,31), były to najprawdopodobniej ofiary dla Baala. Izebel wprowadziła ten rytuał w Izraelu.

Zobacz też: Baal, Fenicka mitologia