Naga

Nagowie w indyjskiej mitologii to niebezpieczne demony, którzy mieszkali w podziemnym świecie nazywanym Patala, byli to półludzie (od pasa w górę) półwęże (od pasa w dół), uważana przez Aryjczyków za półbogów. Posągi z nimi są nadal otaczane kultem w południowych Indiach i ustawiane pod drzewami. W rejonie tych panuje przekonanie, że ów jadowici oszuści są przyjaźni dla ludzi, pod warunkiem, że nie niwelują im planów, natomiast jeśli kogoś sobie upodobają to mogą ofiarować mu somę, która daje pijącemu wielką siłę. Córki nagów trudno było odróżnić od zwyczajnych kobiet, np. Ulupi, która wyszła za mąż za bohaterskiego Ardżunę. Nagowie byli potomkami Kadru (żony mędrca Jasjapy), a królował im wąż Ananta-Siesza, który posiadał siedem lub tysiąc głów i ochraniał boga Wisznu podczas jego kosmicznego snu. Natomiast w Ramajanie Ananta-Siesza jest ukazany jako Rawana czyli demoniczny władca złych rakszasów. Małpi bóg Hanuman pokonał jednego z nagów Naga-hag Surasę.

Terminem “naga” określano kobrę (okularnik indyjski, Naja naja) oraz słonia, którego trąba przypominała kształt węża. Także dynastia władców nadano nazwę “Naga”: Naga-Dwipa.

Zobacz też: Indyjska mitologia, Shahmaran, Wąż