Ocean

Znaczna część hydrosfery ziemskiej, obejmująca kolosalny obszar słonej wody stanowiący obszar ok. 3/4 Ziemi. Słowo „ocean” pochodzi od łac. Oceanus, gr. Okeanos będący tytanem w greckiej/rzymskiej mitologii uważany za boską personifikację morza i ogromną rzekę okrążającą świat.

W wielu kulturach pojawia się mit o praoceanie bądź wodach chaosu, z których zrodziło się życie. Często z oceanem wiązano potwory morskie oraz smoki (Lewiatan, Tiamat, Tyfon), które były pokonywane przez bogów (Jahwe, Marduk, Zeus). Ludność zamieszkująca obszary w dorzeczach Mezopotamii czy Egiptu uważała, że świat to tratwa, która znajduje się na wodach praoceanu (sumeryjski Apsu). Z oceanu wypłynął bóg Enki (Ea) z rybim ogonem, który nauczał Sumerów, zupełnie jak Oannes. Z oceany wyłonił się też pierzasty wąż Quetzalcoatl (Kukulcan), który kształcił Azteków i Majów. Wśród mitologii znajdowały się opowieści, gdzie świat opływa rzeka, która jest źródłem wszelkiej wody, przedstawiano ją jako węża lub smoka. W nordyckiej mitologii wąż Midgardu – Jormungand (symbolizujący Ourobouros) oplatał świat połykając własny ogon. W greckiej mitologii tytan Okeanos był przedstawiany był jako ogromna rzeka, który opływał ziemię.

Zobacz też: Okeanos, Potopu mit, Rzeki mityczne, Woda