Ognia święta

Na całym świecie od najdawniejszych czasów święta ognia były obchodzone przez ludzi, gdzie w wyznaczone dni rozpalali ogniska i w zależności od regionu albo tańczyli dookoła ognia albo przez nie przeskakiwali. Do dziś obchodzi się w Wielkiej Brytanii Noc Guya Fawkesa (5 listopad), gdzie pali się kukły (odnosi się to zarówno do palenia czarownic na stosie w średniowieczu jak i do obrzędów druidzkich, gdzie ofiary zamykano w wiklinowe kosze i palono). Ogień taki zazwyczaj palono wiosną lub w lecie, chociaż zapalano go również w wigilię Wszystkich Świętych, w Boże Narodzenie czy w dzień poprzedzający święto Trzech Króli.

Wiosenne święta ognia były obchodzone podczas pierwszej niedzieli wielkiego postu, w Wielkanoc czy w święto majowe. Wielkanocne ognie palono w Belgii, Niemczech i Francji. Były regiony w których w niedzielę wielkanocną palona na słomianą kukłę Judasza na dziedzińcu kościoła. W Szkocji majowe święto i obrzęd  ogni Beltane rozniecano ogień przez pocieranie kawałków drewna, a skakanie przez płomień miało zapewnić dobre plony.

W Szkocji ze świąt sięgające czasów przedchrześcijańskich i które trwa do dziś to Palenie Clavie i obchodzone jest w Burghead (wybrzeże Moray Firth). 11 stycznia (Nowy Rok w kalendarzu juliańskim) grupa rybaków obchodziła płonącą beczkę wypełnioną smołą i drewnem po mieście. Ludzie zabierali kawałki, które odpadły do domu by zapewnić sobie szczęście w nowym roku. Następnie beczkę stawiano na ołtarzu na zboczu wałów obronnych i wrzucano w nią opał do momentu, aż wzgórze było w płomieniach. Działania to miało symbolizować oznaczenie granic miasta, ponadto oddawało cześć odradzającemu się słońcu, a także służyło zabawie w najciemniejszą i bardzo ponurą część roku.

W krajach słowiańskich obchodzono Noc Kupały, gdzie w tę magiczną nocy rozpalano ogniska, w których palono zioła, a skakanie przez ogniska i tańce wokół nich miały oczyszczać, chronić przed złymi mocami i chorobą.

Zobacz też: Ogień, Zestawienie