Okeanos

Tytan w greckiej mitologii będący opiekunem morza, najstarszym synem Uranosa i Gai oraz należał do pierwszego pokolenia tytanów. Okeanos (Ōkeanós) władał głębokimi i bezkresnymi wodami, a w starszych wersjach mitu przedstawiany był jako ogromna rzeka, po którym pływała ziemia w kształcie tarczy. Był bratem, a zarazem mężem tytanidy Tetydy, z którą miał liczne potomstwo: ok. 3000 córek okeanid (nimf wodnych) i ok. 3000 synów (personifikacja rzek) oraz Metydę (Metis) – boginię mądrości i pierwsza żona Zeusa. Okeanos uważany był za stwórcę (ojca) wszystkich rzek, m.in. takich jak Skamander, Meander, Granikos, Simois, Nil oraz Styks (granica między światem żywych a podziemnym światem). Okeanos był uważany przez Homera za nadrzędnego nad bogami oprócz Zeusa i był nazywany “rodzicem wszystkiego”. Według Homera Oceanus był oceanicznym potokiem na marginesie świata zamieszkałego, ograniczającym go z podziemia i krążącym wokół Elysium. Dlatego Odyseusz musi go przemierzać, aby dotrzeć do królestwa zmarłych. W Iliadzie Hera wspomina swoją planowaną podróż do swoich przybranych rodziców, a mianowicie “Oceanus, od którego wszyscy oni powstali”. Uważano, że z Okeanosa powstały gwiazdy (oprócz gwiazdozbioru Wielkiej Niedźwiedzicy) zanurzające się w nim o świcie. Władca mórz i oceanów po pokonaniu przez Zeusa tytanów zmuszony został do przekazania władzy Posejdonowi. Wtedy odosobnił się i przestał opuszczać swój pałac położony na krańcu świata. Od jego imienia pochodzi nazwa “ocean“.

Zobacz też: Ocean, Potopu mit, Rzeki mityczne, Woda