Quetzalcoatl

Aztecki bóg słońca, który dawał życie i sprowadzał deszcz. Majowie mówili na niego Kukulcan, zaś lud Tolteków nazywał go Humeakiem. Podobno udał się do świata zmarłych, a powróciwszy z niego rozrzucił kości zmarłych pokropione jego krwią – tworząc w ten sposób ludzi. Nigdy nie składano mu ofiar z ludzi (nawet u Azteków). Imię jego to połączenie dwóch słów: quetzal (“rajski ptak”) oraz coatl (“wąż“).

Aztecy uważali, za Quetzalcoatla przybyłego w 1519r. hiszpańskiego konkwistadora Hernana Cortesa, którego powrót zza oceanu zapowiedziała przepowiednia Majów.

Aztekowie podbijając tereny przejęli bogów Majów i Tolteków, a w azteckiej wersji do odejścia Quetzalcoatla przyczynił się bóg wojny Tezcatlipoca (“Dymiące Lustro”), nakłaniając go do pijaństwa i małżeńskiej zdrady. W żalu Quetzalcoatl spalił własny pałac (zbudowany ze srebra i muszli), zakopał skarby, po czym ze sługami odpłynął, obierając, że pewnego dnia powróci. W innej wersji Quetzalcoatl spalił się na stosie, po czym (jak feniks) powstał jako Quetzal-ptak.

Zobacz też: Azteków mitologia, Feniks, Majów mitologia, Wąż