Rusałka

Nimfa wodna w mitologii słowiańskiej powstawała kiedy dziewczyna (lub młoda kobieta) utopiła się. W zależności od regionu rusałka była różnie przedstawiana. Rusałki z Dunaju i Dniepru były czarujące, wdzięczne i cudownie śpiewały niczym otoczone mgiełką syreny wabiły mężczyzn ku zagładzie. Śmierć przez utonięcie w było przyjemniejsze niż u ich syberyjskiej odmiany, które raczej przypominały celtyckie banshee (bean-nighe). Rusałki z północy cechowały się żądzą krwi, były brudne i zaniedbane oraz w przeciwieństwie do południowych kuzynek nie stosowały sztuczek oraz nie śpiewały ogólnie były to nagie wiedzmy, które chwytały ofiarę i torturowały przed utopieniem. Czasem jeśli były w lepszym nastroju (nie morderczym) to niszczyły sieci, zsyłały powodzie i sztormy lub kradły płótna/nici z okolicznych domów.

Rusałki posiadały naturę wodną jak i leśną oraz uważano, że rusałki w księżycową noc tańczyły na polanach, a w miejscach (trawa, zboża) po których stąpały stawały się gęściejsze.

Zobacz też: Domowy, Lorelei, Nimfy, Słowiańska mitologia, Syreny