Sleipnir

Ośmionogi koń Odyna w nordyckiej mitologii, dziecko Lokiego i ogiera Swadelfari. Sleipnir jest szarej maści koniem, który potrafi poruszać się po ziemi, w powietrzu, po powierzchni wody i po piekle.

Sleipnir (Slejpnir) narodził się ze związku Lokiego z ogierem o imieniu Swadelfari, który pomagał swemu panu – wielkoludowi w odbudowie murów siedziby Azów. Asgard (siedziba Azów) posiadał niegdyś bardzo słabe mury broniące bogów przed górskimi i lodowymi olbrzymami. Pewnego dnia zjawił się wielkolud z propozycją solidnego umocnienia murów. Gdyby mu to się udało ukończy pracę przed końcem zimy, otrzymałby w nagrodę rękę bogini Freji oraz władanie słońcem i księżycem. W pracy olbrzymowi mógł pomagać tylko koń Swadelfari, dzięki któremu prace szybko postępowały. Ostatniego dnia, gdy została jeszcze do wstawienia brama, Loki przemienił się w klacz i rżeniem zwabił ogiera, po czym uciekł z nim, co zapobiegło utracie pięknej bogini. Loki nie mógł powrócić do swojej postaci, ponieważ okazało się że jest wciąż ze Swadelfarim. Dopiero po urodzeniu ośmionogiego źrebaka Sleipnira, Loki powrócił do Asgardu i podarowano go Odynowi. Sleipnir wiernie służył Odynowi, który podróżował na grzbiecie mitycznego konia przez Dziewięć Światów tj. Asgard, Midgard, Utgard czy Hel. Sleipnira uważa się za symbol wiatru, a ten, kto go dosiadł mógł udać się również w podróż w zaświaty.

Zobacz też: Loki, Odyn, Koń