Sokół
Ptak ceniony na całym świecie ze jego piękno, umiejętności i drapieżność, będące symbolem wojowniczości (wojowniczej duszy) od zarania dziejów. Sokół uważany jest za króla wszystkich ptaków oraz symbol rycerskości, powrotu, szlachetności czy świętości. Głównymi cechami tego ptaka są wzrok (tzw. sokoli wzrok), wiedza, mądrość oraz umiejętność strzeżenia i obrony swoich terenów. Często porównuje się sokoła do jastrzębia w takich aspektach jak: duchowość, światło, moc, zdolność skupiania się, proroctwo, wolność, intensywność i determinacja. Sokół w kulturze zachodniej symbolizował stan rycerski oraz związane z nim sokolnictwo. Ten drapieżny ptak w krajach Europy stał się atrybutem niektórych świętych (np. patrona myśliwych św. Huberta). Czasami przedstawiano go jako pogromcę „lubieżnego” zająca (symbol zwycięstwa nad żądzami).
W starożytnym Egipcie sokół poświęcony był bogowi nieba Horusowi, którego przedstawiano pod postacią sokoła lub człowieka z głową sokoła zwieńczoną tarczą słoneczną. Wzrok sokoła jest niezwykle przenikliwy, dlatego oko Horusa stało się symbolem ostrości widzenia oraz cenionym amuletem chroniącym przed mocami ciemności. W Egipcie bóg Słońca oraz stwórca świata, Ra (Re), był przedstawiany z dyskiem słonecznym i z głową sokoła bądź jastrzębia. Bóg zmarłych Sokarisa również przedstawiano jako zmumifikowanego sokoła. Wśród legend egipskich jest mowa o tym, że skrzydła sokoła wzleciały ponad cały wszechświat, by być symbolem Ziemi.
W słowiańskiej mitologii pod postacią ognistego sokoła wyobrażano sobie Raroga będącego duchem ognia oraz towarzyszem lub wcieleniem boga Swaroga. W nordyckiej mitologii bóg Odyn latał nad ziemią w postaci sokoła, również Loki zmieniał się w tego ptaka. W Grenlandii szaman dla skuteczności praktyk wykorzystuje duchy pomocnicze w postaci zwierząt, a najbardziej sprawdzonym duchem jest sokół.