Sylwan

Bóstwo opiekuńcze lasów i pól występujące w rzymskiej mitologii. Sylwan (Silvanus) z początku uchodził za boga lasów oraz dzikiej przyrody i identyfikowano go z Marsem. Z czasem stał się bogiem czuwającym nad polami i hodowcami, który chronił zwłaszcza granic pól. Sylwan miał być synem pasterza i kozy. Silvanus uchodził za bóstwo nieprzewidywalne i dokuczliwe, które np. straszyło wędrowców w lesie. Aby zagwarantować sobie jego przychylność i opiekę składano my ofiary z owoców oraz domowego bydła. Cato w De Agri Cultura opisuje by zapewnić zdrowie bydła należy złożyć ofiarę dla Marsa Silvanusa, ale czynności ofiarne mogli wykonywać tylko mężczyźni, a kobiety są wyłączone z jego kultu. Sylwan jest opisany jako boskość chroniąca stada, odstraszająca wilki i promująca płodność. Silvanus przedstawiany był jako stary, ale wesoły człowiek z wieńcem (zazwyczaj z bluszczu lub sosny) na głowie, z sierpem w ręku i w towarzystwie psa. Uchodził za miłośnika muzyki i często występuje w towarzystwie z nimfami. Silvanus utożsamiany był z Faunusem, Panem, Inuusem i Aegipanem. W wielu prowincjach podbitymi przez Rzymian Silvanus został zintegrowany z wieloma rodzimymi bogami. Brytyjczycy upatrywali w nim uzdrawiającego Nuadu.

Rzymianie posiadali wiele bóstw związanych z naturą, do których zaliczano:

• Fauna
• Pales – opiekunka stad oraz pasterzy
• Libera – bóg płodności i urodzaju (również wina)
• Tellus (Terra Mater) – pradawna bogini urodzaju opiekująca się zbiorami
• Florę – bogini roślinności
• Wenus

Zobacz też: Faun, Pan, Rzymska mitologia, Wenus