Syriusz

Najjaśniejsza gwiazda na nocnym niebie nazywana też Psią Gwiazdą (Kanikuła), która znajduje się w gwiazdozbiorze Wielkiego Psa (Canis Major). Nazwa gwiazdy pochodzi od psa Oriona z greckiej mitologii, który został przemieniony w gwiazdy razem ze swoim panem i skorpionem, który śmiertelnie ukąsił Oriona w piętę. Syriusz (Sirius) w wielu kulturach ma szczególne znaczenie, a jego nazwa oznacza skwar, gorąc lub migotanie. W starożytnym Egipcie pojawienie się Syriusza oznaczał wylew Nilu oraz początek roku kalendarzowego, a gwiazda ta była czczona jako bóstwo Sothis (Sotis). Syriusz był łączony z Izydą i Ozyrysem, które były bóstwami uosabiające użyźniające powodzie. Sothis z czasem zaczął być postrzegany jako siedziba Ozyrysa i Izydy. W wielu świątyniach egipskich światło gwiazdy było widoczne z ołtarza. Starożytni Egipcjanie powiązali wzejście Syriusza z najgorętszą porą roku. Później Rzymianie przejęli to skojarzenie, dlatego środek lata stał się „psimi dniami” określanymi jako „kanikuła”. W wielu regionach Syriusz (Seirios) był uważany za centrum systemu planetarnego, w którym istniały wyżej wykształcone istoty. Wierzono, że istoty te przybyły na Ziemię, aby kierować i pomóc w rozwoju ludzkiej cywilizacji. Legenda ta była wykorzystana w serii powieści Doris Lessing pt. “Shikasta“. Plemię Dogonów z zachodniej Afryki (Mali) opisywali inne gwiazdy w systemie Syriusza, w tym niewidocznego gołym okiem Syriusza B (zwanego przez Dogonów „Digitaria”).

Zobacz też: Astronomia i mity, Dogoni, Izyda, Orion, Ozyrys, Słońce