Szakal
Średniej wielkości wszystkożerny ssak z rodzaju wilków. Szakal posiada długie nogi i zakrzywione kły są przystosowane do polowania na małe ssaki, ptaki i gady, a ich duże stopy i zespolone kości nóg nadają im sylwetkę dobrze przystosowaną do biegania długodystansowego. Szakale to zwierzęta zmierzchowe i są najbardziej aktywne o świcie i zmierzchu. Kojoty nazywane są „amerykańskimi szakalami”.
Podobnie jak lisy i kojoty, szakale często przedstawiane są jako sprytni czarodzieje w mitach i legendach w regionach, w których występują. W starożytnym Egipcie bóg Anubis związany z mumifikacją i życiem pozagrobowym przedstawiany był z głową szakala. Szakal jest wymieniony w biblii około 14 razy. Jest on często używany jako narzędzie literackie do zilustrowania pustki, samotności i porzucenia, w odniesieniu do zwyczaju życia w ruinach dawnych miast i innych obszarów porzuconych przez ludzi. Nazywany jest „dzikim psem” w kilku przekładach Biblii. Szakal był jednym z pierwszych zwierząt stworzonych przez Rooga (najwyższe bóstwo ludu Czerepu). W bengalskich tradycjach tantrickich szakale są uważane za reprezentantów bogini Kali.
Zobacz też: Anubis, Pies