Szeol
W wierzeniach żydowskich miejsce pobytu zmarłych, pozbawionych wszelkiej radości istnienia i życia. W tym przerażającym świecie zamieszkałym przez zmarłych nazywanym również Abaddonem („zniszczenie” lub „dół”) panował bezruch i inercja. W judaizmie jako religii monoteistycznej królestwo Szeol nie miało własnego boga. W psalmie 49 jest informacja, że grzesznicy zostaną wypędzeni do Szeolu jak owce, a dobrzy ludzie będą ocaleni. Henoch opisuje Szeol jako wysoką górę znajdującą się na zachodzie z czterema rowami. Dla dobrych był przeznaczony ten gdzie było źródło wody, a pozostałe dla złych ludzi, którzy mieli cierpieć.
Zobacz też: Judaizm, Piekło, Podziemny świat