Tlaloc
Bóg gór, deszczu i wiosny przejęty przez Azteków od Tolteków po podbiciu Meksyku. Tlaloc mieszkał na górze z Chalchiuhtlicue. W ziemskim raju przyjmował duchy osób, którzy zginęli od pioruna bądź utonęli lub zmarli na trąd czy inną zakaźną chorobę. Tlaloc posiadał cztery dzbany, które dawały różne rezultaty:
- pierwszy powodował wzrost kukurydzy i owoców
- drugi wytwarzał sieć pajęczą, którą ściągał śnieć ze zbóż
- trzeci powtykał wszystko szronem
- czwarty niszczył owoce
Tlaloc był przedstawiany na czarno z ozdobnymi wieńcami z białych piór i z zielonym piórem na środku (czubku). Temu azteckiemu bogu składano ofiary z ludzi, a jego kult był bardziej krwawy niż Coatlicue, Huitzilopochtliego czy Tezcatlipoki. Kapłani kupowali od matek dzieci, po czym je gotowali i zjadali. Przed śmiercią płacz dzieci był źródłem ogólnej radości i rozrywką, ponieważ stanowił zwiastun deszczu mającego użyźnić ziemię.
Zobacz też: Azteków mitologia, Chalchiuhtlicue