Jules Verne (1828-1905)

Urodził się we francuskim mieście portowym Nantes jako syn prawnika i obok H.G.Wellsa jest uważany za jednego z protoplastów fantastyki naukowej (science fiction). Po zapoznaniu się z pracami Edgara Allana Poego zaczął pisać powieści przygodowe, które były w dalekich i egzotycznych krainach, a unowocześnione przez wprowadzone motywy naukowe, owe powieści wyrażały optymistyczną wiarę w postęp.

Verne napisał cykl powieści “Niezwykłe podróże” (Voyages Extraordinaires), pierwsza to Pięć tygodni balonem ukazała się w 1863. Następnie w Wyprawie do wnętrza Ziemi (1864) opowiada o ekspedycji trzech naukowców w głąb wygasłego wulkanu. W Z Ziemi na Księżyc (1865) opisuje losy bohaterów, którzy zostali wystrzeleni z wielkiej armaty na Księżyc. Verne w Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi (1970) wprowadził postać kapitana Nemo posiadający podwodny okręt  Nautilus. W 1873r. ukazała się jedna z najbardziej znanych powieści: W osiemdziesiąt dni dookoła świata.

Wiele utworów Verne’a zawierały wątki fantastyczne i wyrażały wiarę w postęp naukowy, zaradność, uczciwość i przedsiębiorczość. Odmienną wizję świata przedstawiona była w ostatniej powieści w Władca świata (1904), gdzie wynalazca maszyny latającej Robur to “szalony naukowiec” który dąży do niekontrolowanego rozwoju nauki niebacząca na cenę jakie poniesie ludzkość czy natura.

Zobacz też: Poe, Science fiction, Wells