Wayland Kowal
Bóg- kowal w mitologii nordyckiej, teutońskiej i saksońskiej, analogiczny do irlandzkiego Goibniu czy greckiego Hefajstosa (i podobnie jak Hefajstosa przedstawiano go kulawego). Był twórcą wielu magicznych narzędzi i broni, w tym – choć to mało prawdopodobne – legendarnego miecza Excalibur. Według irlandzkiej Eddy Wayland wraz z dwoma swoimi braćmi spotkał trzy łabędzie panny nad brzegiem jeziora. Przez siedem lat wszyscy żyli razem w miłości, aż pewnego dnia łabędzie odleciały. Zrozpaczeni bracia ruszyli w świat aby je odszukać (każdy inną drogą). Waylanda schwytał we śnie król Nidud, który w przekonaniu, że Wayland ukradł mu złoto – przeciął mu ścięgna w nodze i wraz z jego kuźnią usunął na oddaloną wyspę. Kowal w zemście zwabił syna i córkę* króla (pod pretekstem pokazania znakomitych skarbów) na wyspę, gdzie założył kuźnię. Chłopca zabił, a córkę zgwałcił, po czym wysłał głowę syna królowi Nidudowi oprawioną w srebro i złoto oraz przyodzianą klejnotami. W brytańskiej mitologii zajął rolę ducha opiekuńczego, podobnie jak Hern Myśliwy. Wayland Kowal znany też jest jako: Wolund, Wolundr, Wieland, Weland.
* wg niektórych podań król Nidud miał dwóch synów i Wayland przesłał mu głowy obu synów ozdobione złotem i klejnotami.
Zobacz też: Nordycka mitologia