Wenus

W mitologii rzymskiej bogini miłości, wcześniej Wenus była boginią wzrostu i piękna porządku natury utożsamiana z wiosną, roślinnością i ogrodami warzywnymi. Głównymi atrybutami tej bogini były owoce i kwiaty, a towarzyszyły jej gołębie. W sztuce zazwyczaj była przedstawiana jako naga lub do połowy ubrana młoda i piękna kobieta często jadąca rydwanem zaprzężonym w gołębie. Głównym miejscem kultu był Rzym, głównie za sprawą Juliusza Cezara, który twierdził, że jest z nią spokrewniony przez Eneasza Trojańskiego, a w podzięce za zwycięstwa wojenne wybudował jej świątynie. Utożsamiana ją z grecką boginią miłości Afrodytą, było to związane z faktem, że Rzym nie posiadał własnej bogini miłości i ludzkiej namiętności.

Zobacz też: Afrodyta, Rzymska mitologia, Sylwan