Mity i legendy

Mity, legendy i wierzenia z całego świata

Fińska mitologia

Węzeł

Utożsamiany z ograniczeniem, oznacza ciągłość i jedność, więź i wyzwolenie. Często pojawia się zwrot węzeł małżeński. Poluzowane węzły oznaczają swobodę, wolność lub ocalenie, a im mocniej zawiązany tym trwalszy związek. Bywają jednak tak zawiłe i poplątane, że aby je rozsupłać należy je rozciąć, jak Aleksander Wielki uczynił z węzłem gordyjskim. Na pasie mnichów chrześcijańskich znajdują się trzy węzły, które są symbolem trzech ślubów: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Czarodzieje fińscy sprzedawali wiatr żeglarzom (na wypadek bezwietrznej pogody) zamknięty w trzech węzłach. Po rozwiązaniu pierwszego węzła powodowało uwolnienie wiatru o średniej sile, natomiast drugiego wiatru burzowego, zaś rozwiązanie trzeciego uwalniał huragan. Podobno wiedźmy wiązały węzły, by przeszkodzić wrogowi bądź rzucić zły urok na niego. Kapłani Jupitera w starożytnym Rzymie nie nosili pierścieni oraz węzłów na ubiorze (zupełnie jak muzułmańscy pielgrzymi do Mekki). Istniały kultury, w których by ułatwić kobiecie poród otwierano drzwi, a np. w Transylwanii natomiast rozwiązywano węzły na ubraniach rodzącej. W Indiach kobieta w ciąży nie wiązały węzłów czy nie plotły włosów by podczas rozwiązania nie być „związaną”. W plemieniu Hosów (zach. Afryka) przy ciężkich porodach tamtejszy mag-szaman wiązał ręce i stopy kobiety, po czym przecinał węzły by uwolnić dziecka z kobiecego łona. W europejskich wierzeniach istniał przesąd, że jeśli ktoś źle życzył młodej parze, mógł zapobiec dopełnieniu małżeństwa chowając zawiązany sznur ich izbie, należało go znaleźć i rozwiązać by móc utrzymać związek. Podobno zawiązywanie węzłów ułatwiała zdobycie kochanków. W 1572r. w Szkocji kiedy prowadzono kobietę na stos zauważono, że posiadała coś podobnego do kołnierza z powiązanych sznurków i uznano iż ochroni to ją przed ogniem.

Zobacz też: Drzwi, Pierścień, Tabu