Xien
“Nieśmiertelni” żyjący wśród ludzi, którzy posiadają eliksir życia, by mogli przeżyć w materialnej, a zarazem “oświeconej” formie. Początkowo Xien (Xian) byli przedstawiani jako opierzeni ludzie. Mit o nieśmiertelnych pochodzi z ok. IV wieku p.n.e. kiedy do Chin dotarła informacja o leczniczej roślinie z Indii (soma) bądź Mezopotamii (w babilońskim Gilgameszu bohater znalazł roślinę na dnie morza nazywaną “stary człowiek młodnieje”), a rozpowszechniony dzięki licznym eksperymentom i alchemii.
Obecnie jest coraz częściej dąży się do osiągnięcia długowieczności w różny sposób zarówno naukowy, jak i pseudonaukowy (w tym zamrażanie śmiertelnie chorych) i tak samo działo się to w starożytnych Chinach. Alchemik oraz przedstawiciel taoizmu Ho Kung w III wieku n.e. mówił o dwóch rodzajach eliksirów:
- zapobiega ulatnianiu pho (“duszy” czyli pierwiastka jin ożywiającego ciało, a gdy ciało umiera ów pierwiastek znika)
- przywołuje hun – (“ducha” czyli jang, który z nieba powraca po śmierci ciała)
Według Ho Kung osoby, które poznają tajemnicę eliksiru hun mogą swoją ucieleśnioną duszę wynieść do poziomu niebiańskiej nieśmiertelności nazywanej t’ien xien. Z kolei jeśli ktoś poznał tylko tajemnicę eliksiru pho stawali się ziemskimi nieśmiertelnymi czyli ti xien.
Według mitu Ho Kung przyrządził eliksir, który wypróbował na psie, który po jego zażyciu zmarł. Alchemik nie przejął się tym i ufając swe możliwości zażył wywar po czym umarł. Jednak podczas pogrzebu zarówno Ho Kung jak i pies powrócili do życia.
Wiara w t’ien xien spowodowała pojawienie się w mitologii san cz’in czyli czyli “trzech czystych”. Pierwszy to Juan-shih, syn P’an-ku (twórca świata i ludzi) i T’ai-juan (święta kobieta). Drugi to Wu Wang, który pokonał tyrana Czou Hsina w 1027 r. p.n.e. Trzeci to Lao-Cy – założyciel taoizmu. Do nich dołączyli też inni, którym w jakiś sposób udało pokonać się śmierć.
Zobacz też: Chińska mitologia, Jin i jang, Nieśmiertelność, Soma, Taoizm